سبک موسیقی کانتری
کانتری Country (که کانتری اند وسترن Country & western نیز نامیده می‌شود) یک سبک موسیقی است که از جنوب و جنوب غربی ایالات متحده آمریکا سرچشمه می‌گیرد. موسیقی کانتری فرم ساده‌ای دارد و با اشعار محلی و همراهی هارمونی‌ها با سازهایی مانند بانجو (Banjo)، فیدل (Fiddle)، هارمونیکا (Harmonica) و بسیاری از انواع گیتار (از جمله گیتارآکوستیک، الکتریک، استیل Steel و رزونیتر Resonator)، شناخته می‌شود. اگرچه این موسیقی اساسا در اشکال مختلف موسیقی فولک آمریکایی مانند اولد تایم موزیک (Old-time music) و آپالاچی موزیک (Appalachian music) ریشه دارد اما با این حال، موسیقی سنتی مناطق دیگر مثل موسیقی مکزیکی، ایرلندی و هاوایی نیز تاثیری سازنده بر این ژانر داشته‌اند. بلوز مودز (Blues modes) نیز در طول تاریخ آن به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. این موسیقی در اواسط قرن بیستم وسترن موزیک (Western music) را که با هیلبیلی موزیک (Hillbilly music) دارای ریشه‌های مشابه بود، در بر گرفت.
سبک‌های معاصر موسیقی وسترن عبارتند از تگزاس کانتری (Texas Country)، رد درت (Red dirt) و موسیقی تجانو (Tejano) و نیو مکزیکو (New mexico music). اجزای اصلی سبک موسیقی مدرن کانتری به سنت‌های موسیقی در سراسر ایالات متحده جنوبی و جنوب غربی ایالات متحده برمی‌گردد، در حالی که جایگاه آن در موسیقی پاپیولار (Popular music) آمریکایی در دهه 1920 در طی روزهای اولیه ضبط موسیقی تثبیت شد. مهاجرت به کوه‌های آپالاچی جنوبی در جنوب شرقی ایالات متحده، موسیقی و سازهای محلی اروپا، آفریقا و حوزه مدیترانه را برای نزدیک به 300 سال همراه خود آورد که به موسیقی آپالاچی تبدیل شد. با گسترش کشور آمریکا به سمت غرب رودخانه می سی سی پی و لوئیزیانا به چهار راهی برای موسیقی کانتری تبدیل شدند و موسیقی کاجون (Cajun music) را به وجود آوردند. در جنوب غربی ایالات متحده کوه‌های راکی (Rocky) مرز آمریکا و ریوگرانده (Rio Grande) بود که به عنوان پس زمینه‌ای مشابه برای تصنیف‌های (یا بَلِد Ballad) بومی آمریکایی، مکزیکی و کابوی (Cowboy) عمل کرد که منجر به موسیقی نیومکزیکو و توسعه وسترن موزیک شد.
در دهه 1920 صحنه موسیقی آتلانتا نقش مهمی در راه‌اندازی اولین هنرمندان ضبط کانتری ایفا کرد. از دهه 1930 تا 1940 رادیو به یک منبع سرگرمی محبوب تبدیل شد. در طول دهه‌های 1930 و 1940 آهنگ‌های کابوی یا وسترن موزیک که از دهه 1920 ضبط شده بود، با فیلم‌هایی که در هالیوود ساخته شده بودند محبوبیت یافتند. از دهه 1950 تا اواسط دهه 1960 خواننده و سانگ‌رایترهای وسترن مانند مایکل مارتین مورفی (Michael martin murphey) و مارتی رابینز (Marty Robbins) به شهرت رسیدند. بین سال‌های 1972 و 1975، جان دنور (John Denver) خواننده و گیتاریست مجموعه‌ای از آهنگ‌های بسیار موفق را منتشر کرد که سبک‌های موسیقی کانتری و فولک – راک (Folk rock) را در هم آمیخت. در اواسط دهه 1970 موسیقی تگزاس کانتری و تجانو در میان نوازندگانی مانند فردی فندر (Freddy Fender) محبوبیت یافت. در اوایل دهه 1980 هنرمندان کانتری همچنان شاهد اجرای خوب رکورد خود در نمودارهای پاپ بودند. در طول دهه‌ی 1990 نئوتردیشنالیست‌ها (Neotraditionalists) و استادیوم کانتری اکت‌ها (Stadium Country acts) رونق پیدا کردند. از دهه‌ی 2000 تا کنون تنوع خاصی در سبک‌های کانتری موزیک به وجود آمده است. تاثیر موسیقی راک (Rock) بر کانتری در اواخر دهه 2000 و اوایل دهه 2010 آشکارتر شد. هیپ هاپ (Hip-hop) نیز با ظهور رپ کانتری (Country rap) اثر خود را بر موسیقی کانتری گذاشت.
بانجو، گیتار (Guitar)، ویولون (Violin)، آکاردئون (Accordion)، پدال استیل گیتار (Pedal steel guitar)، هارمونیکا، دوبرو (Dobro)، فیدل، گیتار الکتریک (Electric guitar) و ماندولین (Mandolin) از جمله سازهای مورد استفاده در ژانر کانتری هستند. جانی کش (Johnny Cash)، هنک ویلیامز (Hank Williams)، مرل هگرد (Merle Haggard)، ویلی نلسون (Willie Nelson)، گارث بروکس (garth Brooks)، گلن کمپل (Glen Campbell)، جیم ریوز (Jim Reeves)، الن جکسون (Alan Jackson)، روی اکاف (Roy Acuff)، جان دنور و کریس کریستوفرسون (Kris Kristofferson) تعدادی از بزرگ‌ترین هنرمندان سبک کانتری هستند.
منابع:
ویکی‌پدیا فارسی و انگلیسی
بدون دیدگاه