کاور آلبوم «The Dark Side of the Moon»
وقتی در سال ۱۹۷۳ آلبوم The Dark Side of the Moon منتشر شد، کمتر کسی تصور می‌کرد تصویر ساده‌ی یک منشور مثلثی روی پس‌زمینه‌ی سیاه، به یکی از ماندگارترین نمادهای تاریخ موسیقی تبدیل شود. کاوری که نه نام پینک فلوید روی آن دیده می‌شود و نه عنوان آلبوم، اما امروز میلیون‌ها نفر در جهان آن را بی‌درنگ می‌شناسند.
تولد یک ایده ساده و درخشان
طراحی این کاور توسط استودیو هیپ‌گنوسیس (Hipgnosis) به دست استورم تورگرسون و آبری پاول شکل گرفت. اعضای گروه از آن‌ها خواسته بودند به جای تصاویر سورئال همیشگی، چیزی «ساده و گرافیکی» خلق کنند. جرقه‌ی اصلی ایده زمانی زده شد که تورگرسون و پاول در مجله‌ای مطلبی درباره‌ی شکست نور خواندند. نتیجه، همان طرح معروف منشور بود که در جلسه‌ای کوتاه در استودیو ابی‌رود به اعضای گروه نشان داده شد؛ پاسخی که شنیدند فقط یک جمله بود: «این خود پینک فلوید است.»
نمادی از موسیقی و فلسفه فلوید
این طرح فقط یک تصویر زیبا نبود؛ منشور و طیف نور به‌نوعی بازتاب محتوای موسیقی آلبوم هم بود. The Dark Side of the Moon درباره ذهن انسان، فشارهای اجتماعی، جنگ و حرص سخن می‌گفت. مثلث به‌عنوان نمادی از تفکر و جاه‌طلبی، به‌خوبی با لایه‌های فلسفی اشعار راجر واترز هماهنگ شد. حتی ضربان قلبی که در طراحی گیت‌فولد اضافه شد، همان تم انسانی و شکننده‌ی آلبوم را کامل کرد.
از کاور تا فرهنگ عمومی
پنجاه سال پس از انتشار، این تصویر دیگر تنها یک کاور نیست؛ روی پوسترها، تی‌شرت‌ها، لیوان‌ها و حتی تمبر پستی بریتانیا دیده می‌شود. پاول در مصاحبه‌ای گفته بود نمی‌تواند در خیابان آکسفورد لندن قدم بزند و ده‌ها نسخه از این طرح را روی لباس جوانان نبیند. همین همه‌گیری نشان می‌دهد که کاور آلبوم نه فقط با موسیقی، بلکه با هویت بصری یک نسل گره خورده است.
میراثی جاودانه
شاید اگر این آلبوم فقط هزار نسخه فروش داشت، امروز چنین جایگاهی برای طرحش قائل نبودیم. اما با فروش بیش از ۶۵ میلیون نسخه و گذشت نیم قرن، منشور The Dark Side of the Moon به امضای تصویری پینک فلوید تبدیل شد؛ امضایی که هم ساده است، هم عمیق، و هم بی‌زمان.
بدون دیدگاه