سبک موسیقی راک

در میان سازها سبک راک بیشتر روی گیتار الکتریک (electric guitar) متمرکز است. در یک گروه موسیقی راک علاوه بر گیتار الکتریک از سازهای بیس (bass)، درامز (drums) و کیبورد (keyboard) استفاده می‌شود.

در ابتدا ترانه‌هایی که در موسیقی راک اجرا می‌شد بیشتر عاشقانه بود، اما در ادامه طیف گسترده‌ای از موضوعات دیگر که اغلب سیاسی و اجتماعی بودند نیز به این سبک اضافه شد.

در اواخر دهه 1960 دوره‌ی کلاسیک راک (عصر طلایی راک) تعدادی از زیر ژانرهای (subgenre) موسیقی راک پدیدار شدند این سبک‌ها عبارتند از بلوز راک (blues rock)، فولک راک (folk rock)، کانتری راک (country rock)، رگه راک (reggae rock)، جز راک (jazz rock).
بسیاری از این سبک‌ها به گسترش سایکدلیک راک (psychedelic rock) کمک کردند. سایکدلیک راک تحت تاثیر جلوه‌های هنجار شکنانه جامعه بود. ژانرهای جدیدی که از این جلوه به وجود آمدند شامل پراگرسیو راک (progressive rock) بود که عناصر هنری گسترش داد، گلم راک (glam rock) که بر برجسته‌سازی ظاهر و سبک های بصری تاکید می کرد و زیر ژانرهای متنوع هوی متال (heavy metal) که علاوه بر حجم و قدرت صدا بر سرعت تاکید داشتند.

در نیمه‌ی دوم دهه هفتاد میلادی پانک راک (punk rock) که شاخصه‌ی آن نقدهای تند و تیز و کوبنده اجتماعی و سیاسی بود به وجود آمد. پانک در دهه هشتاد میلادی بر روی نیو ویو (new wave) و پست پانک (post punk) و در نهایت آلترناتیو راک (alternative rock) تاثیر گذاشت. از دهه نود آلترناتیو راک شروع به تسلط بر موسیقی راک کرد و زیر شاخه‌های گرانج (grunge)، بریت پاپ (britpop) و ایندی راک (indie rock) از آن مشتق شدند. از آن زمان زیر ژانرهای تلفیقی دیگری از جمله رپ راک (rap rock)، رپ متال (rap metal)، پاپ پانک (pop punk) و الکترونیک راک (electronic rock) ظهور کردند.