کاور آلبوم

کاور آلبوم هنر بسته بندی جلد یک آلبوم استودیویی تجاری منتشر شده یا سایر رکوردهای صوتیه. این اصطلاح می‌تونه به روکش‌های مقوایی چاپ شده که معمولاً برای بسته‌بندی مجموعه‌های LP، یا روی یک نوار کاست یا بسته سی‌دی اشاره داشته باشه. همچنین امروزه، به عنوان تصویر اصلی همراه با دانلود دیجیتالی آلبوم، یا تک تک آهنگ های اون استفاده میشه.
در گذشته کاور همچنین به عنوان بخشی از روکش محافظ صفحه موسیقی یا سی دی و نوار نیز عمل می‌کرده.

از دهه 1930، شرکت‌های ضبط شروع به انتشار مجموعه‌هایی از رکوردهای 78 دور در دقیقه که توسط یک موزیسین ساخته شده یا اینکه مربوط به یک ژانر موسیقی بود، کردن. مثل آهنگ‌های محبوب مربوط به یه نوازنده یا سبک، یا موسیقی کلاسیک، از جمله سمفونی‌های کامل.

تو سال 1938، کلمبیا رکوردز، الکس استاین وایس رو به عنوان اولین مدیر هنری خود استخدام کرد. او مفهوم “کاور آلبوم” و “کاور آرت” رو جایگزین کاورهای ساده‌ای که قبلا استفاده می‌شد، کرد و در واقع ابداع ایشون بود. پس از تلاش‌های اولیه او در کلمبیا، شرکت‌های ضبط دیگه هم از او پیروی کردن. در اواخر دهه 1940، آلبوم‌های ضبط شده برای همه شرکت‌های بزرگ دارای کاورهای کاغذی رنگارنگ در اندازه‌های 10 و 12 اینچی بودن. برخی از آنها بازتولید هنر کلاسیک بودن در حالی که برخی دیگر از طرح های اوریجینال استفاده کردن.

هنگامی که در سال 1948 صفحه‌های 10 و 12 اینچی LP یا همون Long Playingبه وجود اومدن و همچنین در ادامه، مجموعه‌های جعبه‌ای از رکوردهای 45 دور در دقیقه منتشر شدن، اصطلاح «آلبوم» برای اولین بار، برای این فرمت جدید مجموعه‌ها استفاده شد و خلق کاورهای آلبوم اوریجینال هم به موازات اون ادامه پیدا کرد.